Anlasana Şiiri - Orhan Tekiş

Yaktım gemilerini karanlığın
Yalnızlığı sana bıraktım
Döktüm ne varsa maziden kalan
Alevlerin ortasına,
Bir seni atamadım bir de hayalini
Ve sonra düşündüm
Sen değil misin yaktığım mazinin sahibi
Ve yine sen değil misin
Karanlığın ta kendisi
Gülen yüzünün ardındaki kasırga
Alıp savurmadı mı beni
Girdabına sokmadın mı
Sonsuzluğun
Yok güzelim yok
Sende insaf yok
Varlığın yokluğumun kanıtı
İşte bu yüzden senden kaçıyorum
Sonunda duracağını bilsem
Dalgalardan sonra durgun deniz
Fırtınalardan sonra gökkuşağı
Ve hasretten sonra vuslat
Olacağını bilsem
Hiç ah çekmeden dayanırım bunca çileye
Ama nafile umut bunlar
Dağların rüzgarla savrulmasını beklemek
Senin durulmanı beklemekle eşdeğer
Bilmem ki daha nasıl desem sana
Birazcık olsun beni anlasana...

(İstanbul - 20.01.2004)