Anlasana... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Son günlerde
Ne zaman oturup iki satır yazmaya kalksam,
Kalemin titrediğini hissediyorum..
Oysa her zaman yazdıklarımı sahiplenmişimdir...

Ama bu kez farklı,
Daha bir derinden çıkıp geliyor kelimeler,
Okuduğum zaman garip bir uzaklık hasıl oluyor aramızda,
Sanki benim değiller...

Her birine dikkatlice yüklediğim anlamlar,
Bir süre kımıldamadan duruyor kağıdın üzerinde..
Sonra anlamını kanat yapıyor her kelime,
Uçuşup siliniyorlar.....

Hiç böyle olmamıştı oysa...

Geçen gün yazdıklarına ilişti gözüm...
Bir zaman gülümseyerek baktım anlattıklarına,
Bir zaman hüzünlenerek dalıp gittim yine kimbilir nerelere...
Nasılda ele veriyordu korkuların seni...
Kime kızıyordun,niye kızıyordun belli değildi,
Yine koyacak yer bulamamıştın öfkeni......

Sanırım geç 'geldiğime',
Birazda geç 'kaldığına' yanıyordun...
Elinde küçük bir kız resmi tutuyordun tatlı mı tatlı,
Telaşla çocukluğunu anlatıyordun...

Biliyorum sorguluyorsun sende
Bu eli yüzü düzgün duyguları benim gibi...
Acaba yine yanılıyor muyum,
Acaba yine aldanıyor muyum diyorsun...
Hayat böylesine yıpratmış demek ikimizide....

Seni düşündüğüm zamanlarımdan ibaret oluyor hızla zaman...
Gittikçe çoğaldığını farkediyorum kendimde...
Diyorum ki,
Öyle ahım şahım büyük bir aşk hikayesi yazılmasa da olur ardımızdan....
Dillere düşmesek de olur....
Diyorum ki,korkmasak,çekinmesek,ürkmesek yazgımızdan.....

Hayatın kendisi koca bir sancı zaten,
Acı çeksek ne olur,çekmesek ne olur?

Umursadığım çok az şey kaldı yaşamımda,inanmalısın...
Bir tek baharın gelişini önemsiyorum mevsimler arasında,
Bir de çocukların yüzlerinde gördüğüm o ifadeyi....
Bir de...
Bir de sözlerim,
Duyarsın diye,anlarsın diye sana yetişebilmek sevdasında....

Kor düştü mü bir kere yüreğine,
Yaktımı avuçlarını ellerini,
Böyle oluyor işte gecenin yalnızlığı...
Dayanmalısın....

Neden bu uzaklık diye soruyorum sana....Susuyorsun..
Bu uzaklar yüzünden kaybetmedik mi birbirimizi?
Bu uzaklar değilmiydi yalnızlığa mahkum eden bizi? ...
Olmadığın zamanlara say kendini,
Hani Ankara vardı da çokça zamandır,biz yoktuk...
Hani ne sevdalılar dolaşmıştı Tunalı Hilmi'de,
Hani yeni gelmişti Kızılırmak sinemasına 'Rüzgar gibi geçti'filmi de,
Henüz çocuktuk....

Olmadığın zamanlara say kendini....
Yoksa rüzgar gibi geçiyor zaman,
Durduramıyorum saatin yelkovanını,akrebini......

Artık ben,eski ben değilim diyorsun....
Hangimiz hep aynı kalabildik ki?
Hangimizin umutları taze kalabildi,
Hangimiz dünden bir parça sevinç çalabildi,
Hangimiz yüreğinde büyüttüğü güvercini gökyüzüne salabildi?

Düne 'Yanıldık'sa,yarına da 'yenildik' demedik ya....

Ben biliyorum,sen farkında değilsin....
Yalnızlığıma tehditkar bakıyor gözlerin,
Sensizliğime küfürbaz olmuş sözlerin....
Farkında değilsin ama,gittikçe yakınlaşıyorsun,
Penceremden görünen maviye karışıyorsun,
Bütün kavgalarım diz çökmüş önünde,el vermiş barışıyorsun......

Farkında değilsin ama,
Yeni baştan inşa ediyorsun bu şehri,
Yeniden dikiyorsun duvarları evleri,
Yeni baştan çiziyorsun sokak ve caddeleri.....
Ve ben,
Ankara hiç bu kadar güzel olmamıştı diyorum baktıkça sana....

Bana kızdığını biliyorum kimi zaman,
Kimi zaman da özlediğini...
Beni sevmeyi öğreniyorsun yalnızca,
Seni öğrendiğim gibi...

Boşver, takılma ayrıntılara ne olur,yalnızca rüzgarı dinle....
Ben biliyorum,sen farkında değilsin,
Bahar hiç bu kadar güzel olmamıştı diyorum,
Aklıma geliyorsun,gidiyorsun...
Aklına geliyorum,gidiyorum....
Aynı rüzgarın esiri olmuş savruluyoruz yarına...
Anlasana....