Anlasana Şiiri - Hasan Hüseyin Anmak

Sevgilimsin
Belki de öte kadınımsın
Sırları dökülmüş son mevsimin
Kızıla çalar maviliğinde
Üstüme düşer ömür duvarı
Yer sen
Gök sen
Korlaşan alevi alevlendiren
Durgun nehirleri hırçınlaştıran
Cennet gibi kokan
Kahve gözlüm
Gül yüzlüm

Sevgilimsin
Son tutsaklığımın
İnatçı sevdasına boyun eğişim
şiir yazışım bir tende bir beden gibi
Sevişmelerimizi giydirdik
Bütün gecelere sessizce
Yeryüzünü sensiz adımladım
Gökyüzünü seyrettim sensiz
Yürek seni arıyor ay ışığının
Arka yüzünde
Kim koydu beni bu sevdanın
En kuytu yerine
Ağlasana

Aslında belki de düşsün
Kaç şiirde tükendim
Kaç mısrada üşüdüm
Hani kaç nakaratta öldüm
Bir bilsen
Belki de sen kal diyorum
Ben gideyim artık şiirlerden
Kararıyor son günün güneşi
Son bekleyiş
Belki de son haykırış
Belki de son tükeniş bu

Günleri öyle kovduk ki
Öylesine savurduk ki yılları
Aşk olsun ikimize
Acımadan kahkahalarla
Ve gözyaşlarım güz kokusu son mevsimin
Sevmeseydim seni
Dudağında ürkek bir öpücük
Bedeninde nemli bir ten
Yüreğinde hırçınlaşan bir sevda
Olabilir miydim?
Anlasana