Anlarsın ki deli gibi sevmişsin

Keşke, kolay olsa istediğin zaman yaşadığın her şeyi unutabilmek.
Oturup kendi kendine düşündüğün zaman
Hafızanda boşuna yer kaplayan ya da aklına geldikçe
Canını acıtan anıları bir anda unutabilsen ne güzel olurdu değil mi?

Gözünü kırpmadan seni üzebilenleri,
Yarı yolda seni bırakabilenleri
Bir sabah kalktığında unutmuş olsan ne güzel olurdu değil mi?
Maalesef unutamıyor insan.
Tam unuttum derken bir gün bir bakarsın
Yaşanmış günlerin ağırlığı bir anda göğsüne çöküverir.
Nefes aldırmaz sana.

Sabah kalktığında daha perdeyi aralayıp
Güne merhaba demeden bir çift gözün özlemi sarıverir içini.
Ellerin kendine yetmez olur, onun ellerini arar tutmak için.
Sende şaşırırsın.
Adını soranlara “onun adını söyleyebilecek kadar Çok tekrarlarsın adını
Ama bir ona söyleyemezsin.
Yaşayamamış olduğunuz günler çeker sizi hayal dolu derinliklere.
Hele birde olurda görürsen onu bir yerlerde işte o zaman yandın.
İşte o an kalbin ona koşmak, sarılmak ister.
Beyninse anılar içinden en acılarını seçip gözlerinin önüne seriverir,
Sırf sen ona bakmayasın diye.
Başka kimseye yer yoktur artık içinde
Bir tek o doldurmuştur hafızanı.
Başka kimse giremez kalbine.

Onu unutup yeni bir hayat kurmak için çeşitli şeyler denersin.
Bırakıp bu şehri uzaklara gitmek istersin gidemezsin.
Uzaktan da olsa onu görebilmek mutluluk kaynağındır senin.
Sanal bir kalp yaratıp olmayan sevgiyle
Başkalarını onun yerine koymak istersin ama olmaz.
Çünkü bir insanın sevgisi yalnızca bir kişiye yeter.
Başkasıyla olsan bile aklın da kalbin de ondadır.
İşte o zaman anlarsın ki kalbin ondan başkasının olamaz.
Anlarsın ki deli gibi sevmişsin.