balkona çıktım karanlığı dinledim bu gece
seni anlattı yine bana hece hece
çözemedim oldun bende büyük bir bilmece
kendini benim yerime koymayı bir dene
hayat bu kadar ağırmı diyordum
seni tanımadan önce
anladım anladım sonunda
anlayacağıma ölseydim keşke
kim dayanırdı ki böyle bir zulme
alışamadım bir türlü sensizliğe
dayanamıyorum ve bırakıyorum kendimi
ebedi sürecek bir sessizliğe
karar verdim bir kez öleceğim
doğru olan bu her gün ölmektense
sana ömrümü verdim diyeceğim
hemde sadece bir günde
sebebim olacaksın ama üzülme
sensizliği unutmak için içiyorum
şunu bil can tanem
senin için değil sevgim için gidiyorum
unutursun belki yalanmış dersin
ben ne haldeyim bilemezsin
sana mutluluklar diliyorum
beni anlar belki belki bir gün sende seversin
Kayıt Tarihi : 14.2.2013 08:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!