Anlarsın Bir Gün Ayrılığı

Hiç ayrılık yaşadın mı ki dilinde bir gitmektir
Pervasızca dökülüverir sancılı zamanlarda?
Bilir misin ki ayrılık gün be gün eriyip bitmektir
Nedamet hissiyle buruk kör zindanlarda?
Ellerimi özlemez mi ellerin bir gün olsun
Kim örter üzerini üşürsünde ayaz gecelerde
Yolumu gözlemez mi gözlerin akşam üstleri
Ayrılık hiç koymaz mı yalnız akşamlarda?
Sıcacık bir tas çorbayı yalnız içtin mi hiç
Derin derin iç çekip kendinden geçtin mi hiç
Bilir misin nedir yalnız yürümek sokaklarda
İçini büsbütün kaplayan o kara hüzünle?
Gördün mü kısacık ömründe sen hiç ayrılık
Gitmek düşüncesi nasıl da avutur seni böyle?
Hangi boş odalarda kiminle söyleşirsin
Yanmaz mı için geride bıraktığın bana hiç?
Demek yine de gidiyorsun göze alıp herşeyi
Durma o zaman bir an bile canımın yarısı
Al bendeki seni haydi usulca çık kapıdan
Sendeki ben sende kalsın götür yanında
Sen beni kendinde yaşa ben sensiz ölürüm
Son bir sözüm var dilerim kalır aklında
Bir gün gelir sen de anlarsın elbet gülüm
Dediydi dersin ayrılığın diğer adı ölümdür...