Anlarsın Bir Gün Şiiri - Mehmet Muratoğlu

ANLARSIN BİR GÜN
Sevdiğim bu kadar zulmetme bana.
Senin gönlün de yanarsa bir gün.
Bu kadar cefayı lütfetme bana.
Ya senin yüreğin kanarsa bir gün.

Cevretme dünya da sevene yazık.
Edeceğin ahrette sevgindir azık.
Bilmem ki dünyanın çarkı mı bozuk.
Zülmeti zebana kalırsın bir gün.

Ölmez kimse zulmünün çekmeden zulmetini.
Çektim onca sevdanın çekilmez zahmetini.
Bilmem mevlam salar mı üstüne rahmetini.
Rahmete muhtaç kalırsın bir gün.

Çeker çeker dururum hep gönül külfetini.
Yalınz kaldım bulamam bu yolun ülfetini.
Doldurursun ömrünün ayrılan mühletini.
Kendinle baş başa kalırsın bir gün.

Bu günlerin hepsi gelip geçici
Fethedilir elbet kalenin içi.
Mahkum eder bir gün vicdan yargıcı.
Vicdan tezkerni alırsın bir gün.

Gün gelir gözlerin ağladığında.
Gönülden ırmaklar çağladığında.
Acılar içini dağladığında.
Ağlamak ne demek anlarsın bir gün.

Mehmet Murat 01.10.2011