Anlarsın Şiiri - Hıfzı Özbekmez

Yazık ettin aşkıma, halimi anlamadın.
Bir vefasız uğruna, yandığında anlarsın.
Ne yeminler etsemde, bir defa dinlemedin.
Bitmeyen gururunu, yendiğinde anlarsın.

Diyar diyar gezersin, bir sevdayın uğruna
Ondaki gurur kibir, taş bastırır bağrına
Ettiğini bulursun, gitmesin hiç ağrına
Tütün tütmez bacaya, konduğunda anlarsın.

İlham alıp yazardım, gözleriyin nurundan.
Yakıpta kül eyledin, ayrılığın narından.
Kendine çok güvenme, emin olma yarından.
Terk edilip deliye, döndüğünde anlarsın.

İnsan hata yapmazmış, elbette isteyerek.
Eğer öyle olsaydı, pişmanlık neye gerek.
Ben bunu nasıl yaptım, aman eyvah diyerek.
Geri gelmez maziyi, andığında anlarsın.

Ömür boyu taşırsan, bu gururu başında.
Aklın başa gelecek, bilmem ki kaç yaşında.
Gezerken boynu bükük, bir sokağın başında.
İşte bu o vefasız, dendiğinde anlarsın.

İşte sana son sözüm, Allah akıllar versin.
Biliyorum sen yine, bana gülüp geçersin.
Ecel denen şerbet,i elbet sende içersin.
Bir gün göklerden yere, indiğinde anlarsın.

16 MART 2009 SAAT 05:00