Anlarsın Şiiri - Zeynel Yalman

Gül diker bahçene yari beklersin,
Gözlere dalarsın onu ararsın,
Boş yere yollara küfür edersin,
Batınca anlarsın diken dediğin.

Güneşten bekleme birşey söylemez,
Denize aldanma seni dinlemez,
Bilmezler derdini kimse anlamaz,
Sönünce anlarsın ışık dediğin.

Yapraklar sararır düşer ağaçtan,
Gökyüzü kararır döker sarnıçtan,
Yaz ayları biter geçer kılıçtan,
Boş kalır anlarsın dalım dediğin

Kuş olup uçmaksa yare ulaşmak,
Gün olup doğmaksa ona kavuşmak,
Söz olup yazmaksa asıl savaşmak,
Kırılır anlarsın kalem dediğin.

Türküler söylemek sana hüzündür,
Ocakta yananlar senin közündür,
Bir kadeh rakıyla bir de tütündür,
Düşünce anlarsın külüm dediğin.

Yaşamak bildiğin pınar gibiymiş,
İçtikçe içerler sebil günüymüş
Lakin durmaz, akar, hayat faniymiş,
Ak düşer anlarsın saçım dediğin.