Anlarsın... Şiiri - Serhat Şahin

Sevgi ve aşk;
acı,
ağır,
bir o kadar da güzel,
bir seni sevmek var bir de aşık olmak,
gidiyorsun yanıman bazen,
hemen hemen herşey aynı kalıyor
o sevdiğin gülümseyişin, konuşman...
gene aynı sokaklarda ayak izlerinden yürümem,
herşey aynı...
yoo hayır!
bir şey farklı,
bir yüzünü göremiyorum,
bir de şöyle doyasıya sarılamıyorum....

sonra yine geliyorsun yanıma,
hiç düşünmeden,
ellerine bırakıyorum kalbimi ve ruhumu,
hiç acımadan ellerini kapatıp,
çekip gidiyorsun,
git...
gitme demiyorum,
ama giderken b'düşün,
ellerin yorulacak bir gün,
çünkü o kalp ve ruhta
ağır, güçlü bir aşk var,
yorulursa ellerin bir gün bunları taşımaktan
ellerini açıp yere bırakmadan önce onları hisset
yere çarğınca hasar alırmı onlar?
ne dersin?
yine eskisi gibi olurmu?
olur be kadınım,
yani yere düşerken
ve düştüğünde
arkanı dönüp onları orada bıraktığında
hasar alır belki
ama yinede seni bekler
yanıp tutuşur seninle...

ve birde giderken bakma arkana
hızlıca çık ordan,
kocaman bir yangın yapışırsa yakana
izin vermez çıkmana o zaman
senide alır götütür,
yanar kavrulursun,
işte o zaman
seni ne adar çok sevdiğimi
sen bir bir anda anlarsın....