Anlarsın Şiiri - Aziz Pınar

Sonbaharda sarı yaprağın hüznü
Gönlüne düşümce anarsın belki
Alnına çizgiler,saçına karlar
Habersiz yağınca anlarsın belki...

Boşun yeminler ediyor diller
Elveda deyince bırakır eller
Yürekten gelmeden verilen sözler
Mumların sönünce anlarsın belki...

Kaybolan yılların aynaya vurur
Ne arayan vardır,ne soran kalır
Özendiğin bahçe tarumar olur
Güllerin solunca anlarsın belki...

Kimbilir hangi yel atmıştır seni
Kimbilir hangi sel katmıştır seni
Kimbilir hangi el tutmuştur seni
Soğuklar gelince anlarsın belki...

Sabah doğan güneş akşam batıyor
Her ilkbahar açan güzde soluyor
Karakışta donan,yazda yanıyor
Mevsimler bitince anlarsın belki...

Pişmanlık duymanı bilki istemem
Geçmişi unuttum düne dönemem
Ah edemem sana,bela dilemem
Kalbin kırılınca anlarsın belki,
Dünyan yıkılınca anlarsın belki...