Anlarsın Şiiri - Ömer Çetinkaya

Ömrünün kıymetin,bilmeyen kişi,
Vaden ile yarışınca anlarsın,
Aynaya bak hele,güzellik işi,
Elin yüzün,buruşunca anlarsın.

İnsanlığın,kıymetini bilmezsen,
Verdiğim öğütten dersin almazsan,
Çizdiğimiz,doğru yola gelmezsen,
Yol yokuşa,erişince anlarsın.

Vaden yetip,ecel süren bitince,
Azırail boğazından,tutunca,
Yunmak için teneşire yatınca,
Soğuk suya,alışınca anlarsın.

Salacanı musallaya,koyunca,
Öldü haberini,eş dost duyunca,
Namaz için,herkes safa durunca,
Cömaatla,buluşunca anlarsın.

Omuzlarda götürürler,kabire,
Yanüstüne yatırırlar,o yere,
Toprak ile doldururlar habire,
Toz toprağa, karışınca anlarsın.

Ömer Çetinkaya,kaldın baş başa,
Karıştı bedenin,toprağa taşa,
Orada fark etmez,bey ağa paşa,
Ettiğinle,buluşunca anlarsın...

12.12.2000