Anlarsın Şiiri - Garib Garib

Nice pehlivanların sırtı yere geçti
bir el ense edince…
Bir fayda vermedi
zengin malı mülkü önüne serince…
Önününe çıkan koca ömrü
bir oyunla devirince…
Bu dünyada kaybettiğini ölüm denen pehlivana yenilince… anlarsın…

Ölümü hem görüp hem duyunca ,kaçırmıyorsa ağızdan tadını…
Alıp gidince canı , Duymassın
eşin dostunca yapılacak yaadını…
Elbet Bir gün görürsün Ezelde Ölüm defterine yazılan adını…
Ecel meleği sayfayı çevirince anlarsın...

Demiş atan Ölüm denen nasihat yeter alıp tutana…
Ecel ezelden musaallat olmuştu Adem atana…
Ölüm acısını bu ,Tarifi sorulurmu turap altında yatana…
Üstünde gafil gezdiğin şu yerin
altına geçince anlarsın…

Şu iki kapılı hanın birinden girdin öbüründen çıkmaya ne kaldı…
Takdirİ İLAHİ sen geliş yoluna çıkınca, peşinden eceli saldı…
Dünya pazarına düşenleri gör,
üçbeş arşın bezden başka ne aldı…
Ömür tezghından, kârmı zararmı ettiğini peşindeki yetişince anlarsın…

Şu arza bak , kimi ağaç fidan, kimi hanlar saraylar dikti…
Nice yukarı doğru yapılan yapılar ,
sonu hep yerde bitti…
Kime kaldı onca mal mülk
sahibi miras yediye bırakıp gitti…
Ne dikip ne bırakıp gittiğini,
baş ucuna bir taş dikilince anlarsın….

Duymadınmı dünyaya gelirken küçük kıyametin zaten koptu…
Dün varlığına dair na mekanda bir eser dahi yoktu…
Lutfetti HAK, seni yokluk zilletinden alıp varlık izzetine soktu…
Aslının Varmı, yokmu olduğunu, girdiğin mezardan çıkınca anlarsın…

Kimi gelip geçti, kimi daha geliş yolunda…
Kiminin beli büküldü, kimi daha anne koynunda…
Teslim alacak emaneti veren elbet yolun sonunda…
Gelince sıran, tatlı canı Azrailin eline verince anlarsın…