Anlarsın. Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Gözün görüyor sanma, gözlerin hep boş bakar
Baktığında mânâyı, gördüğünde anlarsın
Gerçekleri gördükçe, gerçekler seni yakar
Benim yandığım gibi, yandığında anlarsın

Günahım varsa söyle, sevmekti meziyetim
Ağır mı geldi sana, sevmek mi eziyetim
Beni benden aldın sen, perişan vaziyetim
Düştüğüm bu duruma, düştüğünde anlarsın

Hata kimde suç kimde, özür benim dilimde
Bırakmak ister miydim, olsa idi elimde
Ben beni kaybetmişim, sen yokken benliğimde
Benliğinden vazgeçip, çöktüğünde anlarsın

Boş görünür gözüne, ne varsa hep dünyalık
Hayatı uzun sanma, koca Ömür bir anlık
Düşünmeye başlarsan, bırakıp senlik benlik
Biz olma hayaline, daldığında anlarsın

Yakandan tutup geçmiş, senden hesap sorarsa
Benim gibi senin de, ruhunu Özlem sarsa
Atmayıp saklıyorsan, benden kalan ne varsa
Çıkartıp da sandıktan, baktığından anlarsın

Anlarsın elbet bir gün, çaresizlik sarınca
Benim gibi olursun, yapayalnız kalınca
Sevenler sevdiğine, kavuşup sarılınca
Senin ellerin bomboş, kaldığında anlarsın

Kimseler duymaz olur, sözünü âvâzını
Değiştirmek istersin, kaderini yazını
Ben çekmedim mi söyle, kaprisini nazını
Bakarsın ya yokum ben, yokluğumda anlarsın

Ne kadar çırpınsan da, kurtulması imkansız
Aklına gelir geçmiş, durup durup zamansız
Hayalim canlanınca, yalnız kalınca ansız
Suretimi duvarda, gördüğünde anlarsın

Merhem ilaç kâr etmez, bu yara kanadıkça
Yağmur kar söndüremez, yürek böyle yandıkça
Mümkün değil kurtulmak, batarsın çırpındıkça
Pişmanlık çukuruna, battığında anlarsın

Ne kadar da uğraştım, bilsen nasıl direndim
Bilmedim başka kapı, senden Sevda dilendim
Sanki kapı kuluydum, sanki senin kölendim
Gururunu yerlere, attığında anlarsın

Unuttum dediğini, hatırlarmis her insan
Fayda etmez ki sözler, artık boşadır lisan
Yüreğinden çıkmaz ki, yüreğine aldıysan
Yüreğinde bir sızı, olduğumda anlarsın

Vicdanın dile gelir, yürek ateşin Sönmez
Ne yaşadın kim bilir, senden başkası bilmez
Gözyaşların içine, akar da kimse görmez
Benim gibi gözyaşı, döktüğünde anlarsın

Bak seven sevdiğini, bulurmuş arayınca
Herkes hakkını alır, Hâk divana varınca
Yolunda bitti ömrüm, beden Toprak olunca
Mezarımın başında, durduğunda anlarsın

Mazi tutar yakanı, canına da tak eder
Yeter dersin bu acı, yeter bu zulüm yeter
Aklın elbet başına, gelir ya ömür biter
Bugün olmazsa yarın, elbet bir gün anlarsın