Doğan güneşe aldanıp kalmayı,
Baharda gönlüne kar yağınca anlarsın.
Her bahçeye izinsiz dalmayı,
Gönülden, bahçıvan kovunca anlarsın.
Her sözün bir anlamı olmaz,
Birçok şeye gönül birden yanmaz,
İnce saz telinde nağme aranmaz,
Sözü, bağrını delince anlarsın.
Yol yorgunuyum diye her yerde durulmaz,
Boş sözlerle gönül hanına varılmaz,
Haykırırsın da feryadın duyulmaz,
Acı feryadı, gül dalına konunca anlarsın.
Hazan gününde mutlu yaşamayı,
Sevgi selinde akıp coşmayı,
Aşk olup bu gönülden taşmayı,
Zülfün teline konunca anlarsın.
Kayıt Tarihi : 9.5.2017 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!