Bıçak bile acıtmadı parke taşlarına vurduğum
Kan kırmızı bir gülün dikeni battığı kadar elime
Öfkemin turuncu huyu uçuşurken dallarda
Kaldırıma diz çökmüştü parkeler
Ufacık hayalin peşinde erimiş kumdan evler
Yazıyorum çöl çiçeğine parmağımda ki kesikten
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta