Bıçak bile acıtmadı parke taşlarına vurduğum
Kan kırmızı bir gülün dikeni battığı kadar elime
Öfkemin turuncu huyu uçuşurken dallarda
Kaldırıma diz çökmüştü parkeler
Ufacık hayalin peşinde erimiş kumdan evler
Yazıyorum çöl çiçeğine parmağımda ki kesikten
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta