Anlar Ve Anılar Şiiri - Ayşe Uçar

bahçenin tüm renkleri Tanrı vergisi
mevsimin renk cümbüşünü tuvallere sıçratan
ressamlar kadar

-şanslıydı

yaradılışın güzelliğini fark eden gözlerde

ve
tabi ki bende

yazdan sonra
kışa geçecek zamanın ara mevsiminin
kuru dallarını kucaklayarak
görkemli nefesiyle
kışa teslimiyeti

-gibi yaşam
.............

ah!
o camların buğulanan nemli kasvetine
çizilen el ve avuç sıkma -baskısıyla
yapılan arı kelebek resimleri

çocukluğumun hızla geçen
neşeli tik takları ve çoğul kahkahaları

babamın
nasırlı elleriyle alnıma kondurduğu ılık buse
ve ninemin yüzünde bölge haritasını andıran
kıvrım kıvrım yıl çizgileri
gece yatarken çıkardığı
korku malzemesi
takma dişleri

kapımızın önündeki
asırlık dut ağacı geceleri ürktüğüm iri gövdesi
çok basamaklı merdiveninden çakıldığım
toprak zemin

ekmek kırıntılarını yuvalarına
hızlı ve çevik hamlelerle taşıyan sarı
siyah karıncalar

-sizleri çok özleyeceğimi nerden bilebilirdim ki

şimdi ruhsuz bir kağıt parçasına
sulu sepken gözyaşlarıyla döktüğüm ah!
o güzel - anlar

güz günlerini yudumlayan
yapraklarını dökmüş kuru bir ağaç gibiyim
fikrimi ve zikrimi zorlayan ah!
o eşsiz - anılar

direncim ziyan
umutlarım heba çok kırılganım
fırtınalar kasırgalar şimşekler
yağmurlarla sellerle gelin
sevgiyle muhabbetle
kucaklıyorum
hepinizi

çırılçıplak rüzgârlara hepten
teslimim

02052024
23:48