Anlar insan Şiiri - Sabri Ceyhan

Anlar insan…/Günün acı hatırasına…

El ayak çekildiğinde,
Bütün sokaklar boşaldığında,
Bütün lambalar kapandığında,
Ses seda kesildiğinde,
Herkes uykuya daldığında,
Yüreğinle baş başa kaldığında,
Anlar insan can evinden vurulduğunu…

Dünya telaşından kurtulduğunda,
Başını yastığa koyup kendinle kaldığında,
Düşüncelerden sıyrılıp sadece birine hapsolduğunda,
Neden, neden sorup cevap bulamadığında,
Yüreğine ısırgan otu gibi sorular yaktığında,
Anlar insan can evinden vurulduğunu…

Gözlerin uzaklara dalıp yakını görmediğinde,
Uğultular kesilip sessizlikle boğulduğunda,
Gelip geçenler tükendiğinde,
Anlamakta güçlük çektiğinde,
Tadın tuzun kalmadığında,
Yüreğine soğuk su serpen bulunmadığında,
Anlar insan can evinden vurulduğunu…