Anlar Gibi Oluyorum Şiiri - Ahmet Ateş

30.12.1983
ANLAR GİBİ OLUYORUM
Şu anda aynanın karşısındayım.
Kendime bakıp sırıtıyor,
Niçin Fatoş’un beni sevmediğini
Anlar gibi oluyorum

Hiç mi adliyenin önünden geçmedim
Yoksa farkına mı varmadılar
Bunca tipsizlikten sonra
Hayret hala dışarıda dolaşıyorum

Düşünüyorum, düşünüyorum
O kıza hak veriyorum
Kuytu gözler,kırışık alın,kırık dişler
Sevilmeye onun neresi, neresi değer

Sarı saçlar,siyah kaşlar
Boyunu sakın sormayın
Sırık gibi uzunda sanmayın
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

Ne zengindir ne fakir
Etmez kimseye minnet
Kendi kazanır kendi yer
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

Yakmaz sigara
İçmez rakı
Alafranga değildir
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

Sevdin mi tam sever
Güzel çirkin demezmiş
İnsan olan insanı severmiş
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

Yirmiden fazla yaşı
Fotoğrafçılıktır uğraşı
Ateş’in O’dur can yoldaşı
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

ATEŞ düşündü, taşındı,
En az beş on dakika kaşındı
Sordu kendi kendine
Sevilmeye onun neresi, neresi Değer?

Kendi sordu, kendi bilemedi
Bir vefasız sevmişti
Hala onu kalbinden silemedi
Sevilmeye onun neresi, neresi değer?

Kendim sorup, kendim cevap
Veremediğim sorulara
Cevap verene ömür boyu
Minnettar kalırım.