Bir ahbap dedi; ben, sen olmuşum.
Fark etmemiş hayallerimin kırıklarını toplayan garson.
Mahcubum elimdeki deftere ve beni buraya getiren boşluğa.
Boşluk memleketine hasret
gözlerim ve adımlarıma anlam veremeyen vücudum da ona
ardından tekrar anlamsız adımlar hatırlattı kırılmış pusulamı
va kafamın içinde okunan ezanı.
Kıran sen, okuyan eren.
Boşlukla dost olan sen!
Yoldaş olan merhameten yine sen.
Sen için ölmeli!
Ve yine sen için sonuna kadar yaşamalı
Kayıt Tarihi : 21.6.2021 07:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir kolpa "Lebon" hikayesi...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!