Anlamsızlık Paradoksu Şiiri - Engin Yılm ...

Bir paradoksun içindeyim
Kayboluyorum
Kelimelerin anlamsızlık okyanusunda
Virane bir halde buluyorum kendimi
Ya da kendimden saydığım her şeyi

Bir paradoksun içindeyim
Kayboluyorum
Sonlarla başlarken hayatıma
Yeni bir sonlu başlangıçlar yapıyorum
Ama her seferinde
Hayatımla çelişiyorum
Sevmiyorum ben kendimi
Ya da kendimden saydığım her şeyi

Bir paradoksun içindeyim
Kayboluyorum
Şimdiden bir şimdi buldum bile
Söylenenleri duymama evresini bitirdim
Söylüyorum bir şeyler
Etkiye tepkiler arttı
Artık bakıyorum çevreme
Konuşuyorum anlıyorum
Ama cevapsız bırakmak hoşuma gidiyor
Ne deseler, ne sorsalar
Aynı şeyi söyleyesim geliyor
Ben nefret ediyorum kendimden
Ya da kendimden saydığım her şeyden

Bir paradoksun içindeyim
Kayboluyorum
Artık hayat mı yaşıyorum
Sorguluyorum
Sevişmek daha cazip geliyor
Ama hiçbir vücut tatmin etmiyor
Daha kaç vücut gerekli acaba
Soruyorum bazen
Hiçbir zaman cevabı gerekli mi şimdi
Ben biliyorum kendimi
Ya da kendimden saydığım şeyleri

Bir paradoksun içindeyim
Kayboluyorum
Kaybolma evresinde yazıyorum bazı şeyleri
Yazdıklarımı okumadığım zamanlarda
Düşünmek bir şeyler
Karanlıkta tek sesin klavye sesi olduğunu düşünerek
Artık sevmiyorum kendimi
Ya da kendimden saydığım şeyleri