Anlamsızlık Şiiri - Vedat Kızıl

Acıyla terbiyeledik
Sevdalarımızı biz,
Gül süsü verilmiş
Dikenler sevdik.

Hasret kokan dağ rüzgârlarıyla
Taşıdık mektuplarımızı,
Milyonlarca ışık yılı uzaktık
Birbirimize
Tüm insanlar birer yıldızdı
Yeryüzüne teğet,
Birini ötekinden ayırmak için
Koca teleskoplar gereken.
Ben ise
Her hangi bir ışıltıydım
Senin için
Ayırmak zordu..

Akıl işi değildi sevmeler
Yıldızlara gönül vermek
Her babayiğidin harcı değil
Avuçlarının içinden kayıp gideni
Yok pahasına
Aramak
Hüzne yar bir bedende
İki yürek
Taşımak

Tekil üçüncü şahıslar
Girdikten sonra
Dil bilgisi defterimize,
Sıfatlarımızı öğrenmiştik.
Dilde çıbanlaşmış
Tek hecelerin yerini,
Upuzun öznelere bırakmıştık.
Zamanla öğrendik,
Zamanın öğrettiklerini.

Şaşkındık,
Şaşkınlıklarımız zamanla yerini
Benim umutsuzluklarıma,
Senin mutsuzluklarına bıraktı.
Sen sudan nedenlerle ağlamayı severdin..
Bense her davranışında bir anlam arardım..
Yanlış yaptım..
Çok sonraları anladım...
Ben aşkı anlamsızlıkta bulmuştum