Anlamsızlığa Karşı Şiiri - Göktuğ Berk B ...

Geçmişin acıları, geleceğin kaygıları
Sarmışken ölümün soğuk pençesi
Yakalamışken ensemizden bizi

Ne anlamı var bu kadar savaşın,
Bu kadar uğraşmanın
Zaten kimse anlamayacak ki kimseyi

Sevgilinin kiraz dudaklarını bir hormona indirgersen
En tutkulu aşkları bel altına kadar gömersen
Her akıtılan gözyaşı timsah gözyaşı olmaz mı?

Her gülüş bir ağlamada,
Hıçkırıklar eşliğinde kaybolmaz mı?
Anlam denizinde yıkansa bile tenin,
Anlamsızlık rüzgarlarında hemen kurumaz mı?

Bu insanlar nasıl bu kadar hissiz olabilir,
Nasıl bu kadar sessiz kalabilir?
Her an içlerinden birini çalıyorken zaman

Her şeye isyan eden bu insanlar,
Ne kadar da çabuk unutuyorlar,
Enselerindeki buz gibi eli

Ne kadar da çabuk gülüyor az önce ağlayan gözleri
Nasıl da sahtekarlar öyle ki,
Biliyor gibi yapıyorlar hiç bilmedikleri şeyleri
Ve bilseler bile bilmiyorlar ölüm denen acı gerçeği

Eğer yalnızsa insan kendi kafasında
Ve kaçamayacaksa hiçbir yere yine kendi kafasından
Ve ağlayarak içine yalnız doğduğu bu dünyadan
Ağlayarak ayrılacaksa, ne anlamı var aradaki onca kahkahanın

Eğer anlamı yoksa bu tantananın,
Üçte biri rüyada, üçte ikisi ise kabus gibi hayatın
Neden hayattasın hala ey insan!
Bu kadar mı az kendine olan saygın?