Anlamsız Selamlara Dair

İnsanlar;
Kahkahalı yapay gülşlerini
sıradağlar gibi dertlerini
yüreğimde paylaştığım insanlar,
çoğunlukla abartı yüklü
uyduruk gülüş ve ağlamalarınız.

Su gibi,ateş gibi
toprak gibi,güneş gibi
aşk ve tohum gibi
ve çığlık çığlık çocuk gibi
olguların içtenliğinden yoksun
anlamsız donuk bakışlarınız.

İlginizi çekmiyor
duvarların ardındaki çığlık
köprü altlarında yaşamı dişleyen açlık
ve bulutları kanatan ateş yağmurları,
bağdaş kurup oturmuş yüzünüze
korkunun gözbebekleri
tutsak düşmüş paranın saltanatına
hesap makinalarını çıldırtan dostluklarınız.

Ve anlamını arıyor beynimde
işlev yoksunu usulden selamlar
boşverdim sanmayın sakın
yorsa da beni kuru 'Merhaba' larınız.

Sizlerle işim bitmedi,
bitmedi sizlerle hesabı tarihin...

Ormanlar hala yeşermekte
zor da olsa gülümsemekte
ölüm yağan bulutların arasından
tüm sıcaklığı ve içtenliğiyle güneş.
Ve;
yeni insana inanç direniyor sokakta
tıkanmadı yaşama can taşıyan damarlarımız...

(Recep Adıgüzel-2001)