Hangi hayat;
Şu yaşamımızdan akıp giden: tramvaylar, otobüsler, vapurlar, uçaklar, ve trenler gibi mi?
Yere , göğe , etrafına ,ve son olarak kendine bir bak!
Hangi hayat;
Kafasında şapkası olan, olmayan bu adamlara bir bak!
Şu elinde bavulları olan, olmayan bu kadınlara bir bak!
Bu çocuklar, o yaşlılar; hep aynı yerde, hep aynı yüzle ölmüyorlar mı?
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta