Anlamsız Çizgiler Şiiri - Nusret Turan

Anlamsız, anlamsız birşeyler karalıyorum,
Bazen bir ev, bir gökdelen yapıyorum.
Sonra o gökdeleni habire karalıyorum,
Nedense ne yıkılıyor, ne de siliniyor.

“Keşke” diyorum, herkes böyle ev yapsa,
Demiri yok, çimentosu yok, yıkılmıyor.
Halbuki dünyanın parasıyla yapılan apartmanlar,
Neden hemencecik yıkılıyor? Aklım almıyor.

Bazen bir bayan resmi çiziyorum,
Sana benzetmeye çalışıyorum, olmuyor
Onu da karalarken, çok üzülüyorum,
Bir de düşündüm ki, en güzel resmin içimde.

“Başka resimler yap” dedim, kendi kendime,
Bir dağ, küçücük bir ev, içinde kuzine soba,
Önünde tavuklar, horozlar, civcivler, köpekler,
Dere geçsin önünden, temiz, soğuk, berrak.

“İşte bu mükemmel” dedim, cepte para olmasa da,
Ben bunları parasız, pulsuz bir güzel yaparım.
Aldım kağıdı kalemi, saatlerce uğraşıp yaptım,
“Renklendireyim” dedim, baktım boya yok.

(1977/ANTALYA)