Anlamsız Anlamlar Şiiri - Kemal Süme

Anlamsız buluyorum,
kelimenin tam anlamıyla...

Özür dilemeni hata yaptığında
ve sevinişinde teşekkürlerini...

Ellerini tuttuğumda gülümseyişini
ve sarıldığımda derinleşen nefesini,

anlamsız buluyorum,
kelimenin tam anlamıyla...

***

Ellerimden yudumlarken bir fincan çayı,
çocuksu sevinişini
ve ansızın öptüğümde bir cadde tenhasında
yanaklarındaki pembeliği;
utanışını...
ve bakışlarındaki siper tutmuş gezinmeleri
ama yine de boşverip herşeye delice öpüşlerini,

anlamsız buluyorum,
kelimenin tam anlamıyla...

Giydirirken bir ayazda usulca,
iki eldiven bir şapka,
bir özlem duyuşuna bakıştaki sıcağa...
ve üst düğmesini iliklediğimde montunun,
bir düğmenin ek sıcaklığıyla ısınmanı,
daha bir sarılmanı benim der gibi yaban gözler dokunduğunda
ve çocuksu kıskanmalarını uzağında...
anlamsız buluyorum
kelimenin tam anlamıyla...

***

Gezinirken saçlarında ellerim,
bir kedi masumluğuyla gülümsemeni
ve her süzülüşümde tenine,
canım diyen mırıldanışlarını...
Uyumalarını alacakaranlık gecelerde
bir ten kuytusuna sığınıp,
hani sessizce gömüp başını,dalmanı...

anlamsız buluyorum,
kelimenin tam anlamıyla...

***

Bir kalabalıkta yalnız kalışımı,
yakınından uzak bakışımı...
ve dokununca gözlerine gözlerim,
ansızın kaçırmanı,
ama yine de saklamanı üç günlük sevdamı
küçücük yüreğinin büyük köşesinde;
taşımanı...

güldüğümde gülmeni,
sevdiğimde sevmeni...

anlamsız buluyorum,
kelimeler seninle anlamlandığında...

Kemal SÜME /2004