Anlamsız (3) Şiiri - Vedat Didari

Ben olmamalıyım bu döngüler tutsağı adam
Ateşini tüketen bu ses
Bu yitik nefes
Böylesine anlamsız harcanmamalı yaşam
Düşüncelerime başkaldırsam
Bu her esime çağrılı usa
Bir soluk bulsa yüreğim,
Karar kılsa
Üstüne yürüyebilsem çaresizliklerimin

Bu yılgıları yapayalnızlığım biriktiriyor
Omuz başlarıma
Hükmüm geçmiyor hızlanan çarklarına
Döngülerin
Sırrına eremediğim bir delirginliğin
İçinde çıkmazlar çoğaltıyor
Yalnızlığım duraksız

Nasıl çemberler yaratmışım özgürlüğüme
Düşüncelerimi boğmuşum
İkili yaşadıkça, acımasız
Şimdi çelimsiz ve umarsız
Ve de içimde
Hüzünler yığınağı bir özlem
Pişmanlığını taşırım o yılların
Ben böylesine döngüler tutsağı
Olacak adam mıydım?

Ne düşünselliğimi öteleyebilmiş
Ne de gem vurabilmişim cinselliğime
Özgürlük başı boşluktur
Yaşamışım alabildiğine
Bir gün sökülmüş gözlerimdeki bağ,
Kulaklarımdaki tıkaç
Bir büyük kavganın içine
Düşmüşüm apansız
Dev ağaçlar arasında bir sürgünce
Kalıvermişim yapayalnız