Anlamsız Şiiri - Mahmut Buğrul

Hayatıma girdin umulmaz yerde,
Hiç yoktu başkası, zaten civarda.
Belki herkes birisini sever de,
Ben sevgiyi başka şekil tanırdım,
Sevdiğimde, sevilirim sanırdım.

Ben sevgiyi yaşadığım sırada,
Aktif bir his daha vardı arada.
Kan üstüne kan akıyor yarada,
Ben aşkıda başka şekil tanırdım,
Aşık olan acı çekmez sanırdım.

Hem zehrim oldun sen, hemde ilacım,
Yokluğunla başlıyordu tüm acım.
Saadetin uğrunaydı amacım,
Mutluluğu başka şekil tanırdım,
Mutlu etmek, mutluluktur sanırdım.

Hayatımın tadı-tuzu bildiğim,
Sayesinde birçok şeyi sildiğim.
Yaşar iken hergün biraz öldüğüm,
Sevdayı da başka şekil tanırdım,
Karşılıklı yaşanıyor sanırdım.

Hayat beni ordan ora sürükler,
Ayrılığın ateşimi körükler.
Küllenmiyor gönlümdeki çürükler,
Ayrılığı başka şekil tanırdım,
Ayrılınca unutulur sanırdım.

Sanmayasın bu sevda da yoruldum,
Sadece ben duygulara darıldım.
Tanıdığım mânâlara sarıldım,
Darılmayı başka şekil tanırdım,
Darılınca herşey biter sanırdım.

Beklemeyi tercih ettim bekledim,
Düşünürken bile bazen tekledim.
Katlanacak yeni dertler ekledim,
Ben sabrıda başka şekil tanırdım,
Selameti sonundadır sanırdım.

Hislerin mânâsı sözlükte başka,
İster sevgiye bak, istersen aşka.
Sende tatmasaydım hisleri keşke,
Ben hisleri başka şekil tanırdım,
Allah'tan bizlere nimet sanırdım.

Sen benim aksime kaçtıkça kaçtın,
Aynı duygularla arayı açtın.
Benim hayatımda tekbir amaçtın,
Ben senide başka şekil tanırdım,
Dünyadaki cennetimsin sanırdım.

Mahmut, duyguların dışına düşer,
İyi, kötü olup boyunu aşar.
Deyim yerindeyse! aklını şaşar,
Ben kendimi başka şekil tanırdım,
Hislerime kurban gitmem sanırdım.

27.07.2005
Marmaris