Anlamlı Sözlerim 27 Şiiri - Zeki Günay

1141) Allah der kuluna ikra ey kulum ikra,
Kul der ki? Rabbe, amenna saddakna zikra.
Ey Alak suresi, kafire Kuran fıkra,
İki dağ arası, gelen orduya şükran.

1142) Bak Afkan Suriye Ey Şam Filistinde kan,
Müslümanda kalırmı ne iman ne de can.
Yedi geminin hepsinde ayrıdır lisan
Hızır Zülkarneyn Süleyman doğrulmaz insan.

1143) Ay kararır kafirler solar,
Peygamberin o gülü doğar.
Kafirin büyük baş boynunu,
Melhame-i kübra kim boğar.

1144) İnsan aç insan sefil,
Ey dağ önümden çekil.
Ey kainatın Rabbi,
Kafir rezilden rezil.

1145) BÖLÜNÜR DÜNYA İKİ KARDEŞE
ÜÇ SİYAH TAŞ SÜRTER, KARDEŞ EŞE.
ZEL ÇIĞLIK ATTI, ON DOKUZ BEŞE,
SAĞ YANI MARS, SOL YANI GÜNEŞE.

1146) DENİZE KOŞARLAR BÜTÜN İNSANLAR,
DENİZ ÖNÜ İNSANLAR EL ELE TUT.
DALGA İNSANLAR ÖNÜNDE DEV OLUR,
DEV DALGA DEVRİL, İNSANLAR KAÇAR.
BUNU YİRMİ? YİRMİ BEŞLİK GENÇ GÖRÜR,
RÜYA GÖREN BU GENÇ, BİLENİ BULUR.
BU SIRRI, ZÜLKARNEYN SIRRINDA YATAR.

1147) İNSAN YAPTIĞIYLA, ALIR KUL AHI,
GECİYİ SEVEN, İSTEMEZ SABAHI.
DÜNYA BİR EYLECE, YÜKLER GÜNAHI,
KABİRDE TANIRMIŞ, İNSAN ALLAHI.

1148) FANİ DÜNYA YONTULUR,
HEM TOPRAĞIN HEM TAŞIN.
TEVBEYE GEÇ KALAN KUL,
EĞİLİR YERE BAŞIN.

1149) DÜNYAYI PAYİDAR, KALIR MI? SANDIN,
NAMAZI BIRAKIP, ŞEYTANA KANDIN.
KABİRDE MELEK, AKILSIZ KULSUN DER,
CENNET DURURKEN, CEHENNEMDE YANDIN.

1150) BİR SARAYIN ON KAPISI,
İKİ LEKE İKİ KARA,
ODASINA BEN KARIŞMAM,
BAŞTAN SONA KADAR TARA.

1151) Karga tarlada, Mısırın üstünde uçar,
Yediği mısırı, gidip baykuşa kusar.
Karga her yerde gaklamaz, bazı yerde susar,
Ava giden avlanır, o zaman kan kusar.

1152) insanlara güvenme,
Sırrını alıp saçar,
Dost görme her komşuyu,
Savaşa gelmez kaçar.

1153) Kulların cennet dünyası,
Kafirler gaflet yuvası.
Kadın erkek yoldan çıkmış,
Nerdesin İslam davası.

1154) Ahlaksız ayaklar yürümüş,
İnsanlar şeytana bürünmüş.
Milyarlarca akılsız insan,
Cehenneme doğru sürünmüş.

1155) Kul Zeki doğru söyler,
Dinleyin dinlemeyin.
İslam perişan olur,
Ağlayıp inlemeyin.

1156) İnsanlar anlamaz sözden,
Detayı kaçırır gözden.
Akılsız başı taş yarar,
Sözler paslanır bu yüzden.

1157) İnsana gel dön derler,
Tevbe kapısı burdan.
Anlamaz insanoğlu,
Üryan der illa üryan.

1158) Günahkarsın der sana,
Şeytan İns cisimine.
Ey kul sen tevbeni et,
Bir tokat at nefsine.

1159) Ölü yatar teneşire,
İnsanlar yer helvasını.
Ölen sadık bir kul ise,
Hiç unutmaz mevlasını.

1160) İnsan düşer bak gaflete,
Rızkı kim verir millete.
Şükür bilmez nankör kulu,
Allah koyar mı? cennete.

1161) Mağranın içi harabe,
Sır sende taşlı kitabe.
Aklı olan anlar sözü,
Şiirde bulur hitabe.

1162) Baktım dünya nimetine,
Sual olmaz hikmetine.
Kul Zeki yanar aşkınla,
Kölenim koy cennetine.

1163) İnsan şaşar insan beşer,
Birgün ölür yere düşer.
Bir yandan ağlar insanlar,
Bir yandan toprağı deşer.

1164) İnsan dert çekerek pişer,
Allah der yollara düşer.
Kalpte iman bir aşk yoksa,
Kul kendi etini deşer.

1165) İlim insan dört heceli,
Bir gündüzlü, bir geceli.
Her şeyde bir hikmet varsa,
Şiir her söz bilmeceli.

1166) Başta sarık sırtta hırka,
Bölük yetmiş üç fırka.
Bir fırka hakkın yolunda,
Yetmiş iki yönel Kırk'a.

1167) Güneş döner dünya döner,
Dünya durur, güneş söner.
Yer gök birbirine girer,
Kainat bir anda söner.

1168) İki puştun, pezemenkin lafıyla,
Yol yürüyenlere yazıklar olsun.
Kul Ahrette ameli kadar eder,
Şeriat iten kul, yazıklar olsun.

1169) BEN İNSANLARI, ÇOK İYİ BİLİRİM,
ALEM DER Kİ? BEN ALEMDEN GELİRİM.
NEFES BAKIŞINDAN, VUCÜD HAREKET,
ALİM ŞEYH İNSAN, KUDURMUŞ GÖRÜRÜM,
AKILIN KILIĞINI İYİ ANLAR.
KİM HANGİ KILIK, ONA BÜRÜNÜRÜM.
BÜYÜCÜ İNSAN ŞEYTANIN ŞERRİNDEN,
ALEMİN RABBİ SANA SIĞINIRIM.
İLİMİNİN O VAKFINDA EĞİLİR,
RUHUMU TOZ EDER SANA GELİRİM.

1170) İSLAMIN TERSİNE GELEN,
KULA NEDEN HEP DÜZ GELİR.
GİR O İLİMİN HAVUZUNA,
LOKMANIDA AL YANINA,
ALLAH DE ÖLÜMDEN KURTUL.

1171) KENDİNİ ÇOK AKILLI SANAN,
ALTINDAKİNİ DELİ SANAR.
GEL HAKK DİYELİM, DELİRELİM,
AKILLI BULUP DERİLTELİM.

1172) HELAL HELÂLDİR,
HARAM HARAMDIR,
İNSAN YILANDAN,
DAHA YILANDIR.

1173) AZGIN İNSANI, ZİNCİRE BAĞLASAN,
AZGINLIĞI GİTMEZ, ZİNCİR KÂR ETMEZ.
AZGINLIĞI DİLDE KALPTE NEFİSTE,
RUHU ŞEYTAN, KURAN OKU FARKETMEZ.

1174) Allah'ı seven kula, zulmeden ey insan,
Cehennemin kimsesiz, dar bir zindan olsun.
Dünyada ki? Namazların tüm hayırların,
Hergün Amale yazılan, günahın olsun.

1175) Allah kalbime iman işledi,
İnsan geldi, sırtımdan dişledi,
Kimisi at kimisi eşekti,
Biri anırdı biri kişnedi.

1176) Havlayan köpeklere,
Tasma bağlayacağım.
Sizi ahıra sokup,
Mührü dağlayacağım.

1177) Haksız konuşan kulun,
Ahiri harab olur.
Hakk bilen şerbet içer,
Cahilde şarab olur.

1178) Ey Kalbi paslanmış nesil,
Savaş mı? Açtınız bana.
Tuvalette sizi arar.
Hakk Alimi Behlül dânâ.

1179) İnsanlar her yalana,
O kadar alışmış ki?
Ne söylersen söyle boş,
Herşeyi yalan sanar.

1180) Dünyanın tepesine,
Bir adalet inecek.
Adaletsiz olanlar,
Adalete şaşacak.

1181) HİÇ KİMSE BANA GÖLGE OLMASIN,
BENİM GÖLGEM
ZATEN BANA AĞIR GELİYOR.
BİRDE SİZİN GÖLGENİZLE,
UĞRAŞMAK ZORUNDA.
BIRAKMAYIN BENİ,
EĞER UĞRAŞIRSAM.
NEVRİNİZ DÖNER,
GÖLGENİZ SÖNER.

1182) Kesin lan o sesinizi,
Amerika uşağı puştlar,
İslamı yıkmak isteyen
Kemiriyor uçtan uçtan.

1183) İslam etrafı, davul çalan ite bak.
Ey Türk yine bak, bakmasına yine bak.
Ben bu kadar hevesli görmedim seni
Sana zahmet, gebereceği yere bak.

1184) Attırma İslamın çalan saz telini,
Gelirim kiliseye, sökerim zilini.
Sabırında sınırı, hudutu var bizde,
Çekerim kılıcı, koparırım elini.

1185) Kavga yapar barışırız,
Ey Amerika sanane.
Puşt İsrail yok olunca,
İlk sıradasın daha ne?

1186) Tevratla harp ettiniz,
İncili mahfettiniz.
Kuran değişmez bütün,
Yeni mi? Farketiniz.

1187) Ateşin üstünde kazan,
Kul Zeki'dir sözü yazan.
Savaşmak isteyen kafir,
Allahtır oyunu bozan.

1188) Almışsın eline kazık,
Amerika sana yazık.
Eğer bizle savaşırsın,
Cephede verilmez rızık.

1189) GÜNEŞ AY İLE BİRLEŞ,
AY NİYE GÜNEŞE EŞ,
ŞİRK YOLUNDA ÖLENLER,
NE SEVGİLİ NE KARDEŞ.

1190) KALK İNSAN KARANLIKTAN KALK,
HAYDİ KALKTA AYNAYA BAK,
BEN NE YAPIYORUM NE BU HÂL
İSMİ AZAM HÜRMETİNE
KALK KARANLIĞA IŞIK YAK.

1191) EY GÖKYÜZÜ VUR, VUR YERE,
BİLMEZ İNSAN FELAKET NERE.
ŞİRK KOŞAN NANKÖR KULLARA,
EY RAHMET İNDEREN ALLAH,
GÖKTE GEZEN O FELAKET,
NE ZAMAN İNER Kİ? YERE.

1192) İNSAN AZARDIKÇA DEPREMLER AZAR,
HER KUL KENDİNE BİR BOŞ MEZAR KAZAR.
KULUN KADERİNİ ALLAH YAZILMIŞ,
BAZI KULLAR KENDİNCE KADER YAZAR.

1193) HAKK TAM AŞKLA PİŞMEYEN ALİM,
İLLA EDEPTEN BERİ KALIR.
ALİMİM DER HİKMET NE BİLMEZ,
SIRTI KABEYE DÖNÜK KALIR.

1194) Ey siyahlara bürünmüş, günahkar gece,
Sen aydınlık gündüzü, günahsız mı sandın.
Sana ve gündüze aynı günah meyilli,
İnsan gece gündüzü, günahsız mı sandın.

1195) Fikir zikir arası bir basamak,
Kul gören gözler ne ise sen osun.
Gören şerri hâyır, hâyrı şer görür,
Hakk ne dese odur doğru olanı.

1196) Sorma bana soruyu,
Doğruda ezilirsin.
Sözümü yanlış anlar,
Gaflette gezinirsin.

1197) Kabeye deyip kaçtın,
Sen ne biçim cahilsin,
Edep bilmeden geldin,
Söyle nasıl Alimsin.

1198) Kor gafletin duvarını,
Kul yıkmaya ilim gerek.
İlmi aramadan önce,
Hakk yoluna girmek gerek.

1199) Ben dönen pervaneyim,
Sen berduş divanesin.
Şeytan çalmış imanı,
Mahşerde viranesin.

1200) Evinde Kuran-ı Kerim,
Neden duvara yaslıdır
Bir insanda iman yoksa,
O kulun kalbi paslıdır

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY