Kanıyor
Bu yüreğim nedense
Hiç onun adını anmak istemesem de
Kuytu
Ve derbeder zavallı olan
Sessiz ve sakin, köşeme çekilsem de
Yinede
İçim yanıyor havsalam
Daralıyor, halini hiç zikretmesem de
Gönlüm
Mahzunlaşıyor sinem
Burkuluyor, aşkı can hissetmesem de
Nasıl
Bir tutkudur bu ya Rab,
Yüreğimde husule gelen bu sancı niye
Geçmiyor
Bitmesi istenmeyen
Kendi halinde deveran olan bu zaman
Yüreğimde
Sürekli fışkıran hicran
Hıçkırıklarımla melülleşiyor şimdi izan
Dayanmak
Metanete sarılmak
İstiyorum artık sensizliğe gark oldu can
Kırk
Düğüm misali
Kör düğümlerde bıraktın sevda yüreğimi
Acımadın
Kalbinde yeşertmedin
Kaldırdın ve muhayyilenden fırlattın attın
Hali
Cezp ederek benliğimde
Tarumarlığı yaşattın uzaklaştın anlamadın
Şimdi
Sana kahretmiyorum
Bir hezeyan içinde asla nefeslenmiyorum
Susuyorum
Nutkum daralıyor lakin
Yinede biliyorum sitemle yâd etmiyorum
Seni
Şarkılarla buluyor anıyorum
Çaresizliğimde sabrı terennüm ediyorum
Halimin
Perişanlığına şaşıyor
Hikmeti sebebine hüznümle ram eğliyorum
Demek ki
Dillenen gamı aşkı
Yaşamaya, kanaatsiz canlar dayanamazmış
Merakın
Deruniliğinde kalan
Silinmez izlerin rengârenk olan nakışlarıymış
Sabırla
Meşk edenler nasıl muhkem,
Ve itminanlığı bulunan, deruni insanlarmış
Aşkın
Erdeminde beslenen
Ne kadar erdemli bahtiyar olan canlarmış
Kayıt Tarihi : 22.10.2008 10:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!