Anlamların Sonsuzluğu Şiiri - Ömer Dalman

Bir sohbetimizde bir duayen
hangi konuyu yazarsan yaz
ne olduğu değil, nasıl yazdığın önemli,
çünkü mutlaka bir başkası aynı konuyu yazmıştır
demişti.

ama ben bu fikre hala katılmıyorum,
hatta bile-bile katılmama izin vermiyorum.
Eğer bu fikre katılırsam
ve herkes katılırsa;
koskoca dünya oyununun sonunu
elbirliğiyle getirmiş olmaz mıyız?
sonsuz senaryolarla bezendiğine inanılan şu hayatı
tek bir son perde ile noktalamış olmaz mıydık? ..

nerede kaldı şu bizim sonsuzluk inancı? ..
kim verdi bize bu kadar önemli bir yetkiyi hem? !

Eğer bu fikri topluca kabul etseydik;
şu ana kadar olduğundan da fazla
anlamları sınırlayıp, bir odaya hapsedip
yine ve yine sadece
şekiller üzerinde gezinir olmaz mıydık?
yine ve yine sadece
şekiller, görünüşler ile kendimizi de
kısır şekilde tanımış olmaz mıydık? ..

hem ne ilginçtir ki;
ele alışların, şekillenişlerin, türlerin sınırsızlığına inanan
bazı bilinçler
onlardan çok daha soyut ve geniş bir alana yayılmış ”anlamlar”ı
nasıl olur da kısır ve sonlu görürler! ?

yoksa dünya; bu birkaç beyefendinin dedikleriyle
dilediklerini gösterip, kabul ettirmeleri için inşa edilmiş
bir oyun alanı mı? ..
ne ihtimal kaldı ki başka? ! ..

ama herkes emin olsun ki;
buna izin vermeyeceğiz! ..

(Ocak 2007)