Anlamıyorum, Anlatamıyorum, Sormuyorum

Belki geleceğin yollarda güller göremeyeceksin, belki kimse benim seni bu denli hasretle beklediğimi sana anlatmayacak ama gel gör ki ben kendi içimde seni her gün o kadar büyütüyorum ki, kalbim diyorum, kalbim onunla daha ne kadar dolabilirsin? Gözlerim onda ki güzelliği ne kadar net görebilirsin? Ufkumun genişliğini hayalinle daha ne kadar genişletebilirsin? Gök yüzümü, gül yüzüne ne kadar yansıtabilirsin? Senden habersizim. Senden uzaktayım. Sensiz duraklardayım. Ömrümün sensiz geçen kısmını bir an önce ziyan etmeye çalışıyorum. Tek başına ne kadar olursa o kadar olmaya çalışıyorum. Kendimi yarım sayacağım sen gelene kadar. Sen gelene kadar ben kendime dahi gitmeyeceğim. Oturduğum yerden kalkıp başka meskenler edinmeyeceğim kendime. Seni bekleyeceğim dünyaya geldiğim yerde. Gözlerimi geldiğin yönden ayırmayacağım. Ne söylersem söze senle başlayıp yine seni söyleyip ve yine son sözümde de seni söyleyeceğim. Yüzümü güneşe dönüp yolunu gözleyeceğim. Gecenin karanlıklarında, avuçlarımda aramaya devam edeceğim seni. Bulsam da seni, ismin avuçlarımda yankılanmaya devam edecek. Bu bende ki seni bulma arzusunun ateşi hiç sönmedi, sönmeyecek... (Alıntı-Lavinya Dergisi)