Efendisi olmaya
Dem vurulan bir yalnızlığın içinde,
Kalıcı olamadan,
Kim olduğunun savaşı
Ve hiçbir ortamın adamı olamamanın ince sızısı...
Ardında yarım kalan hayatlar
Ve tamamlanacağını bilemediğin
sürgün bir ömrün tuhaflığı...
Herbir ömrün,
Her anın içinde olup
Aslında özlemini duyduğun çocukluğun, değerlerin, memleketin...
Bu muydu umulan, değildi...
Kimliği çizilmiş,
Heyecanı ölmüş bir canda,
Başka seslere göre sürülen bir hayatta neresinde,
neyiyiz biz bu faniliğin...
Bilmiyorum ustam...
Anlamıyorum hiç... K. Adsaz...
Kayıt Tarihi : 19.12.2017 23:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kenan Adsaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/19/anlamiyorum-57.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!