Anlamıyorum Şiiri - Kurtuluş Kurtoğlu

Hemencecik ağlarlar doğar doğmaz
Ah şu kızları anlayamıyorum
Bir yaşında ele avuca sığmaz
Ah şu kızları anlayamıyorum

Üçünde çabuttan yapar bebeği
Küçük yaşında öğrenir yemeği
Onunda başlar sevmeye çiçeği
Ah şu kızları anlayamıyorum

On birinde saf saf erlere bakar
On ikisinde ateş olup yakar
On üçünde eri peşine katar
Ah şu kızları anlayamıyorum

Ayna karşısında zülfünü tarar
On dördünde erkeğe çalım satar
On beşinde koca deyip can atar
Ah şu kızları anlayamıyorum

On altısında gül dalına benzer
On yedisinde çam balına benzer
On sekizinde can salına benzer
Ah şu kızları anlayamıyorum

Yirmisinde çoşkun su olup akar
Yirmi birinde yüreğimi yakar
Yirmi ikisinde yüzük takar
Ah şu kızları anlayamıyorum

Yirmi üçünde beyazlara bürünür
Yirmi beşinde sevimli görünür
Otuzunda yavrusuyla övünür
Ah kadınları anlayamıyorum

Köylerde koyun kuzu hep meler
Yirmi altısında canını beler
Her daim kocasına un eler
Ah kadınları anlayamıyorum

Otuz beşinde kar yağar başına
Avu olur kırk birinde eşine
Kırk beşinde gider niyaz peşine
Ah kadınları anlayamıyorum

Elisinde iki büklüm olurlar
Hemen gül gibi sararıp solarlar
Altmışına geldiğinde ağlarlar
Ah şu dulları anlayamıyorum

Yetmişinde çekilmiyor dırdırı
Sekseninde herkes geçer gırgırı
Doksanında kalmaz artık hatırı
Ah şu dulları anlayamıyorum

Doksan altısında olurlar hasta
Hale yapmak isterler güzel pasta
Yüz yaşında serilirler posta
Ah şu dulları anlayamıyorum

Hiç gidilir mi kızların yolundan
Ne çekeceğim şu kızların elinden
Bıktım artık Kurtoğlu’nun dilinden
Ah şu dulları anlayamıyorum

2002 Temmuz Sürmene