Anlamıyorum Şiiri - Yılmaz Sezgin

Anlamıyorum bu insanları
Kimi zaman
“Ben bu dünyada mı yaşıyorum”diye
Soruyorum kendi kendime
Ahmet efendi düzenbazın biri
Efendilikle alakası yok ama efendi
Eskiden mazot yerine zeytinyağı
Benzin yerine su satılırdı
Şimdilerde zeytinyağı vitrinlik
Anadolu’nun has çocuğu
Şeffaflaştırıldı poşetlerde
Bizim beyler modern demokrat
Söz verdiler
Halka inenceğiz dediler
Halkın cebine indiler
Önce bir anahtar soruldu
Sonra iki anahtar uyduruldu
Bulmaca çözüldü
Mertlik bozuldu
Ya şu gazeteciler
Ciltli, ciltsiz
Birinci kalite, ikinci hamur derken
Seninki, benimki kavgasında
Verdiler, eleştirdiler
Yumurtlayan tavuğun altına da girdiler

Bazan bir düğün kurulur
Karnaval mi belli değil
Birilerine ziyafet verilir
Afrikalı açlara yardım görülmüş değil
Bunlar aç gözlü çağdaşlarımız
Çalsın sazlarımız
Oynasın kızlarımız
Belden uzun bacaklılarımız
Akşam defilelerde, geceleyin evlerde
Kim bilir nerelerde
Pırlanta kolyelerle, vizon kürklerle
Jaguarların kuytu köşelerinde
Anlamıyorum bu insanları
Bizim şair bozuntusu
Yazar kendi halinde
Birisi deneme, ikincisi derleme
Üçüncüsü seneye
Nereden nereye
Geldik gidiyoruz geriye
Bir madalyon takmışlar deliye
“Olmaz! ”demiş deli
Ben deli miyim ki
Teşhir ediyorsunuz beni
Nisan1993