Anlamıyorsun ! Şiiri - İsmail Gül 2

ANLAMIYORSUN

Sevdan keskin bıçak, bakışın kurşun,
Vuruldum diyorum, anlamıyorsun,
Umursamaz tavrın, gamsız duruşun,
Kırıldım diyorum, anlamıyorsun.

Bülbülüm goncasın dalına kondum,
Pervane misali narına yandım,
Sayende asude limana döndüm,
Duruldum diyorum, anlamıyorsun.

Suçunu yükleme kara bahtına,
Sadakatin yokmuş senin ahtına,
Izdırap köşkünde elem tahtına,
Kuruldum diyorum, anlamıyorsun.

Neler çektiğimi kim nerden bile,
Bu kadar yük ağır değil mi kula?
Ferhat’ın Mecnun’un gittiği yola,
Sürüldüm diyorum, anlamıyorsun.

Baharı kış ettin, günümü gece,
Bir gün sormadın ki ahvalin nice,
Çile yumağıyla bir uçtan uca,
Örüldüm diyorum, anlamıyorsun.

Hasretin bağrımda onulmaz yara
Beni sevdaların şehrinde ara
İçimde buz tutmuş yalnızlıklara
Sarıldım diyorum inanmıyorsun.

Aklımdan çıkmıyor o güzel yüzün,
Sahte mi gülüşün, yalan mı sözün ?
Ben bittim tükendim, bitmedi nazın,
Yoruldum diyorum, anlamıyorsun.

İsmail GÜL