Anlamıştı tüm anlayamadıklarını

Her halde anlamıştı anlamadıklarını.
Neydi bunca zaman anlayamadıkları…
Da şimdi analmış gibi kendi kendine ca ¬- ka atıyordu.
İşte bu aşamada yeniden düşünmeye başladı.
Anlaşılan veya anlaşılmayanlar neydi?
Onun yıllardır anlamadığını sandığı anlaşılmaz olanlar neydi?
Tüm bunları şimdi yeniden tartmadan, nasıl olur da bir çırpıda analdım, anladım diye ortaya çıkardı.
Hiç olacak şey değildi bu.
Evet, olamazdı da,
Ne, nasıl değişmişti de anlayamadıklarını anlar olmuştu?
Acaba bu da yeni bir kendi kendini aldatmacamı idi?
Yaşanan öyle dolu günlerdi ki bu günler, binlerce yılı dakikalar içinde yaşamak mümkündü. Bir akşam koltuğunda otururken, dağların bombalandığına canlı, canlı tanıklık edebilmenin zevkin yaşarken, öbür tarafta can çekişenlerin acısını duymamak…
Biraz daha ileri gidince,
Milyonlarca, milyarlarca yıldır yosun dolu, yosun kokulu kıyılar la süslü bir şehrin sahillerinin, dört teker rahat gitsin diye hiç bir acıma duygusu geliştirilmeden, dolduruluşu nu seyir eden beyin, şimdi anlayamadıklarını, anlamanın rahatlığı içinde, camilerin minarelerine inat bulutlara uzanmaya çalışan gökdelenlerin, reklam tabelalarındaki reklamlarını içi gıdıklanarak seyrediyor…
Ki, bu şehrin en bakir alanlarının, ormanlarının, hatta insanlarının nasıl para için pazarlandığını bildiği halde, nasıl olur da anlayamadıklarını anlamanın rahatlığı ile caka atıyordu…
Kime idi onun bu afra - tafrası.
Bu yaşanan, ileri demokrasi çağında, nasıl da ilerlemişti…
Kaymakamların, valilerin, neye, niye, nasıl baktığını bilmediği sayısız bakanların, dindar bir cumhurbaşkanının6y dindarlığının övüle, övüle sergilendiği, din adına koca bir ulusun dinsizleştirildiği bu zaman dilimi gibi yoğun bir zaman daha yaşanılmış mıydı?
Dakikalar için de dediğinden cayan Başbakanın, nasılda zaman ötelerine atladığını, anlamış ta, anlayamadıklarını anlamıştı.
Tüm böbürlenmesi bundandı…