Uyanmışım sevda denen kabustan ayılmışım safca beslediğim rüyalarımdan
Unutmuşum mutluluk denen sahteliği anlamışım sevmenin zaman kaybettirdiğini
Yitirmişim elimdeki tüm nimetleri köreltmişim keskin hayallerimi
Anlamışım sevmenin boş ve yalan olduğunu anlamışım ne kadar aciz olduğumu
Göçmen kuşlar kadar özgürdüm sevmeden önce öyleyse kafeste mutluluk aramak niye
Ben böylede seviyorum yaşamayı böyle mutluyum varsın tek yokluğum sen olsun
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta