Anlamışım ne kadar aciz olduğumu

Uyanmışım sevda denen kabustan ayılmışım safca beslediğim rüyalarımdan
Unutmuşum mutluluk denen sahteliği anlamışım sevmenin zaman kaybettirdiğini
Yitirmişim elimdeki tüm nimetleri köreltmişim keskin hayallerimi
Anlamışım sevmenin boş ve yalan olduğunu anlamışım ne kadar aciz olduğumu

Göçmen kuşlar kadar özgürdüm sevmeden önce öyleyse kafeste mutluluk aramak niye
Ben böylede seviyorum yaşamayı böyle mutluyum varsın tek yokluğum sen olsun
Denizler şimdi bana yeniden mavi, gök yüzü yeniden ulaşılmaz ve yıldız yine yeniden parlak
Anlamışım sevmenin boş ve yalan olduğunu anlamışım ne kadar aciz olduğumu

Bir kara göze bağlanmak evet desin diye uğrunda ölüp ölüp dirilmek neden?
Mutluluk sanıldığı gibi bir ömür boyumu? Neden biten aşklarda bir yenisi zamanla bulunur
Demekki sevda yalan aşk yalan ve yok böyle bir yalan! Varmıdır artık ömürboyunca mutlu kalan?
Anlamışım sevmenin boş ve yalan olduğunu anlamışım ne kadar aciz olduğumu

Kaderim dediğim hayatımın zigzaglı çizgisi geriye doğru sarmakta tüm hızı ile durdurulmuyor, kaçılmıyorda
Karalara bağlanmak, yas tutmak gidenin ardından dökülen harep edilen gözle yaşları heder edilen ömürler neden
Kavuşulup unutulan değerlere sahip çıkmadan geçinmek öfkelenmek, seni seviyorum sözünün azlığı neden?
Anlamışım sevmenin boş ve yalan olduğunu anlamışım ne kadar aciz olduğumu anlamışım ne kadar yalancı olduğumu!