Anlamını Yitirmiş Hayat

Anlamını yitirmiş gülüşleri anlatıp durdum
Ve birdaha gülmeyecek bir portre çizdim
Tepkilerin etkiye kavuşamadığını belirttim
Karanlığın çığlığını yazdım durdum

Kapalı kapıların esrarına takıldım
Felaketi yasamanın sevincini hissettim
Yalnızken benliğimi ruhumdan kazıdım
Kalp gözümün körlüğüne yandım durdum

Sevdim sanıp gün ve geceler boyu agladım
Yalnızlığı göz yaşlarımın tuzunda buldum
Nedenini anladım acıyla gecen yıllarımın
Sensizim sandım kahrolup durdum

Kalbimi serdim çarşaf misali yere
Köşe bucak şarapçılarıyla çektim kafayı
Kalbimde ne senden bir parça nede beni buldum
Günler ve geceler boyu ölüp durdum

Ağlamalara tövbe ettim o günden beri
Yalnızlığımı mühürledim çürümüş sandıklara
Srhoş şiirler yazdım sonraları hayata
Bu şiir senin ötekisi benim sızlandım durdum

Yepyeni bir adam yarattım eskisinden
Kullanılmış ikinci eller arasında bıraktım ruhumu
Ne mutlu oluyorum artık nede yalnız kalıyorum
Bomboş geçen zamanla savrulup durdum

Senin anlamını sildim kalbimden
Gökyüzünden yıldızları söktüm birer birer
Her defasında kavrulup anılarla
Acı çekmeden dertsiz sevip durdum