Toz duman çöllerdeyim
Kahpe fırtınaların hakim olduğu
Sol yanım vurgun yemiş felçli
Ağır aksak yürüyorum
İlerliyorum akbabaların gölgesinde
Ne binalar geçtim yıkılmaya mahkum
Ne viraneler saray gibi dikildi karşıma
Hayat her fırtınada bir oyun kurdu bana
Her oyun da varlığımdan bir zerre
Her zerrede bir duyu
Her duyu da bin duygu yitirdim...
Kahretsin kendimi kaybediyorum...!
Ne anlatabiliyorum derdimi
Ne de anlaşılabiliyorum
Ne kelimeler ne de ifadeler yetmiyor...
Yüreğimde derin falçata kesikleri
Köz bassam da nafile,dikiş tutmaz yaralarıma
Beynim zonkluyor,kafa tasını kırarcasına
Suya düşen sabun misali eriyorum
Düşene acımayan güneşin narında
Seraplar diziliyor karşıma
Ulaşmak zor, takatım yok varamıyorum
Çaresizim,son ümidimi de yitiriyorum
Bırakıyorum kendimi sere serpe
Ben artık sonumu bekliyorum
Akbabalar bayram edeceği günü...
31 / 08 / 2009 Erzincan - Üzümlü
Adem YıldırımKayıt Tarihi : 1.9.2009 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ancak şiirin teması çok kararmış bir ruhun tasviri...,
Bu kadar genç bir yürekten daha coşkulu dizeler gelmeli:)
Kutluyorum Adem bey... Gerçekten çok güzeldi ifadeler...
TÜM YORUMLAR (10)