Anlamı Yok Şiiri - Ferhat Eren

Anlamı yok sensiz ne dünlerin,ne de yarınların
Aslında geleceği dünde görüştüm.
Aslında umutsuzlukları gerçeklerde düşünmüştüm.

Tahteravalli misali inip çıkıyorum zaman içinde.
Mutluklara kucak açan bekleyişler,gizemler dolu meçhulde
Duruyor sıcak avuçlara dokununca dönmüyor devran,
Yalnızlıklara düşünce esir oluyor,düşlerine tutsak sevdam.

İçime çöken hüzün mü yad ellere emanet gözlerinin,
Yoksa sevdana tutsak gönlümün ışığımı,tarifi çok zor...

Seninle iken hayat yaşanası mutlu bahar,
Bir telin ucundaki ses kadar uzaktasın bazan,
Bazan yüreğimden yakın,bazan damarlarımda akan kan.
Haykırışlarımı boğuyor ellerin elerine mahkum olmuş ellerin,
Hep ben mi ardından seyredeceğim yıldızları
Duvarların içine gömülmüş hasret kapısı pencerenin.
Kahır mektubu,umutsuzluklar içinde beklemek
Başka ellerde iken ellerin hayallerinle yetinmek...

Nazladım da büyüttüm yüreğimde yıldız bakışlı sevdamı,
Yüreğimle suladım çiçeklerini süslesin diye kurak dünyamı.
Yaban arıları dokundukça ballarına içim acıyor,
Uykumu kaçırıyor yıldızlı gecelerde saçlarının dağıldığını düşünmek,
Donduruyor kanımı varlığınla yanmak,yokluğunda üşümek...

Sönmeden yıldızımızın ışığı,
Kalmışken hala sararmamış bir kaç yaprak dallarımızda,
Başımıza üşüşmeden alıcı kuşlar,
Yastıkları ıslatmadan yalnız gecelerde göz yaşlarımız,
Sayılı zamanlarda da olsa ellerimde kalsın ellerin.
Yarınlar belki gün kadar aydınlık olacak kim bilir,
Kim bilir belki okyanuslar kadar dipsiz ve derin.
Kenetlenmişken yüreğimiz bir birine sarmaşık güller gibi,
Görünmese de yarınlarımızın ardındaki gelecek,
Belki de dallanıp büyüyecek sevdamızın suladığı ak yürekli çiçek.

Sıkı sıkı sar köklerini yüreğime,
Yasladığın başını hiç kaldırma omuzlarımdan,
Yürüyelim el ele mutlulukların sonsuzluğuna,
Akşam olmadan varalım menzile,kış gelmeden sığınalım umudun kollarına...