Anlamı Yok Şiiri - Caner Aydın

bilmem bu olmadığın kaçıncı akşam
radyoda akşam, yine akşam...
makam muhayyer kûrdi
gözlerim hicazkar
...
bozulan anlaşmalarla kesilir şarkılar,
bitmedi ardından yenildiğim savaşlar.
istiklal caddesinde yıkımlar,
galata’da tadilat,
şebeke suyunda müskirat…
…
azap ayrı muazzep ayrı da olsa
anlatır bir ses aynı tonda;
kırkbeş saniye şehitler,
kâzib devletçiler.
mâktul kadınlar.
aşktan yere öldürdüm diyen adamlar
çıplak ayaklarına egzoz arayanlar çocuklar.
...
gördüğüne kör,
duyduğuna olamamış sağır.
uyanmış müntehirin biri
saat gecenin bilinmezi.
hicrana gömerken
ateş-i hecr ile kavrulmuş bedenini,
okumuş kebîre-i şehadetini:

"ne anlamı var nefes almanın 'sen' yoksan eğer"
...
boş kalan yerine
sığmazken bu iki dize
saatler 'seni' 'sen' geçer
çöker yokluğun şehirlerime
gözlerin şiirlerime gerekken
kan kırmızı her gece, kalemimden dökülen
...
sordum aynada aleyhillâne kâhine
mütenâhinin anlamsızı
neden müspet hâkimliğimde
son nefesini "ne gereği var" okurum zihnimde
can 'gereğini' ister karanlık odamda
'nefesim' susar, boğulur askıda
yol 'onsuz' ömür 'ondan yoksun' ise
her nefes dert,
bilirim ilanihaye ciğerime
...
dedi 'o' gömülmek istedikçe şiirlerine
kan oldu, aktı içindeki kendine
karışırken sen akrebin zehrine
konuk olmayı seçtin hades'e
...
böylesini görmedin, böylesine sevilmedin
dedin mi ne yaptım ki hakettim,
yahut hakettim de şükrettim.
şimdi 'onun' senden kurtulduğuna sevin
kurtulduğuna 'onun' inferiden
olmamalı refaîm senin yüzünden
…
asarken yelkovana nefsimi,
seyretseydim gece gözlerini.
her güzel şeyin sonu mu gelmeli?
taşır mı ki şu deniz,
yarım kalan bu bedenimi?
...
gündüz demedim
gece demlendim
yalnız düşlerimde görür oldum seni,
soframda oturan petrusa
adını demeden anlattım seni
bir cumartesi gecesi
doydu acıya, âmentü dedi filhakika
…
babam hasta, anam yasta,
sen de yoksun ya
içlendi,
haddizatında o, şem-un'a da içerledi…
dedi: ‘onun’ yılları zor geçti
sadece tevellütden kalmadı izleri
ah’ları çıktı Allah’ın yanına
seninse 'kırkına var daha'
…
kendi tenimden çok severken seni
kendimden sıkıldığım günlerde ölüyorum şimdi,
işte sabah oluyor,
beş sûreli minareden ezan duyulur şimdi
âyet otuzikiyi yarım geçiyor
kadınlar neden yirmidokuzunda dul kalmıyor
kızları üç yaşında, kaftar ilim okuduğunda
…
başvurdum yokluğunda geçtiğin yerlere,
'sensin' dedim, yüz sürdüm gelinciklere,
acımı vermem, canımı alsınlar diye.
bu acı, 'senden' kalan neticede
...
ister yakılsın cesedim neftle
isterse konsun toprağa neşle içinde
dindirmedi acını ibtal-i hiss bile
ümidimdi inşirâh getiremedim dile
sensizken pek sevişir oldum,
idam-ı nefs ile...
…
ne seni teselli edecek yüzüm var,
ne kendime bir sözüm
belki böyle bulur özüm,
özünü gözleyen özünü
böyle bulurum belki özünü, 
özünü özlerken
özünü öldüren özümü
'senden' aldım alalı gözümü
düştüm, yitirdim gücümü.
...
geldi işte, budur tam sırası!
kapatsın bu son,
'sen' olmadan geçen zamanın kapısını
birimizden birinin yaralarını
yâr sanıp yarıladığımız aramızı
çalsın orda bırak
olmadığın yarınlarıma acırım şarkısı
bu da yazsın burda;

"ne gereği var 'sen' yoksan eğer, nefes almanın"

#kaftarfreud