Anlamı Olmaz Şiiri - Selçuk Levent

ANLAMI OLMAZ

Bir parça umudu esirgeme benden,
çünkü umutsuzluk,
göğsüme saplanmış paslı bir bıçak gibi,
her nefeste biraz daha derine iner.

Kalbini aç bana,
kendi ellerinle aç,
çünkü kapalı kalplerin içi
karanlıktır, havasızdır,
ve sevmeyi unutan bir kalp
mezar taşından farksızdır.

Ben yolumdan dönmeyen bir yolcuyum,
ayak izlerim kanasa da,
çölde susuz kalsam da,
gözlerinde bir damla umut ararım.
Çünkü yolcusuz yollar
bir ömrü tüketir de
hiçbir yere çıkmaz.

Tanrı bile sever
aşkla titreyen kulunu,
dizlerinin dibine oturan
ve susarak bile
“seviyorum” diyen
o sessiz dua eden yüreği.

Sen ki çiçeklerle konuşan bir baharsın,
ben ki rüzgârda savrulmuş kuru bir dal.
Bir dalın çiçeksizliği neye yarar?
Çiçeğin de köksüzlüğü neye yarar…

Bir parça umut bırak bana,
göğsümün kıyısına,
çünkü umutsuz yıllar
savrulmuş yaprakların,
tutuşmuş dalların,
ve susuz kalmış toprağın hikâyesidir.

Ben yine de uzatırım elimi,
bir gün tutarsın diye,
bir gün gözlerinle bana
“beklediğin yer burası” dersin diye.

Ve o gün geldiğinde
bütün yollar yeniden yeşerecek,
bütün suskunluklar dile gelecek,
çünkü sevmek
yolcusuz yolları da
umutsuz kalpleri de
hayata döndürecek.

Umutsuz bırakma beni . umutsuz bırakma bu aşkı
umutsuz bırakma

Selçuk LEVENT
01/09/2025