Öyle zamanlar vardır ya hani,
İçin içine sığmaz, kalbin yerinde durmaz,
İşte o kadar temiz ve saf sevdim,
Bilmezsin, anlamazsın ruhun duymaz,
Belki bir daha seni böyle seven bulunmaz,
Sonra bilirsin ki bazı şeylerin sonu olmaz,
Umut ettikçe batarsın bazen dibe…
Battıkça batarsın, sesini duyan olmaz,
Anlarsın ki, bana benden başka kimseden fayda bulunmaz,
Bazen konuşamazsın, yazarsın sadece…
Kağıt, kalem yoldaşındır,
Kendinden, her şeyden kaçarsında,
Kağıdından, kaleminden kaçamazsın…
Onlar anlarda beni, sen anlamazsın…
Gün olur anlamını bile yitirir sözcükler,
Anlamsızlığa bürünür ya gözünde neyse…
Anlamazsın … Anlama,
Anlasan da hoş, anlamasan da …
15.11.2016 23:04
Rumeysa KarahanKayıt Tarihi : 16.11.2016 09:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rumeysa Karahan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/16/anlamazsin-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!