Anlamazlar Şiiri - Beyza Nur Yöndem

Hayatın karmakarışık bir hal alır bazen...
Neyi yapacağını şaşırırsın.
Çok şey vardır aklında.
Ve de kalbinde...
Dayanılmaz bir hasret vardır içinde.
Dayanılmaz bir özlem, geçmişe...
Yaşıyor oldukların bir şey ifade etmez.
Tebessümlerin geçmiş günlerde kalmıştır çünkü.
Kahkahaların başka günlerdedir.
Sevgilerini heyecanların, mutlulukların...
Hepsi geçen zamandadır.
Çoktan anı olmuş yaşanmışlıklardadır.
Başkalarının yanındaki yalan dolan gülümsemelerin yerini
Gözyaşların alır onlar gittiğinde...
Küsersin her şeye.
Seni anlamayan, dinlemeyen,
Yalnızca kendini düşünen herkese...
Küsersin, kırılırsın, üzülürsün,
Kızarsın, ağlarsın ve
Susarsın...
Kanayan yaralara,
Acıyan canına bakmadan
Birileri geldiğinde susarsın.
Seni yiyip bitiren öfkeni,
Dinmek bilmeyen hüznünü bastırmaya çalışırsın.
Başkaları görmesin diye...

Kendi paramparça olmuşluğuna aldırmadan
Onlar incinmesin diye çabalarsın.
Sen kederini içinde yaşarsın.
Söz geçiremediğin yüreğini
Kimse yokken azarlarsın.
Kimse yokken nefretini kusarsın kendine...
Başkaları bilmesin diye...
Gizlice...

Ne bir neşe kalmıştır geriye,
Ne gerçek bir gülümseme...
Ne hakiki bir mutluluk...
Hepsi yalandan,
Hepsi sahte,
Hepsi zahiri...
Konuşmak istemezsin.
Çevrendekiler dinlemek istemezsin.
Oysa onlar sürekli kendilerini anlatırlar.
Senin ne yaşadığını bilemeden.
Belki de bilmek istemeden...
Anlamazlar seni...
Anlamazlar sürekli ağlayan kalbini...
Dolup duran gözlerini...
Anlamazlar,
Anlamazlar...