Anlamazdın Şiiri - Galip Sinecikli

hani
dalıp giderdim bazen
okşarken sen saçlarımı
hani
sen heyecanlı bir şeyler anlatırdın da
ben gülerdim
yerli yersiz zamanlarda
kızardın gülüşlerime
anlamazdın

oysa ben o anlarda
yani sen saçlarımı okşarken dalıp gittiğim zamanlarda
çok uzak yollardan gelirdim sana
ve yanında olmanın verdiği mutluluktu beni güldüren
anlamazdın

sen kalkar giderdin yanımdan o anlarda
her gidişinde ben ölürdüm
mühürlerdim dudaklarımı
içimde volkanlar patlar
dağlar üzerime devrilir
dünya tersine dönerdi
ve seni o kadar severdim ki
sen giderken ardından bakar, susardım
hani bir dönsen derdim, bir dönsen
ve sen giderken ardında kalan beni görsen
ama sen sadece giderdin
ardına dönmezdin, beni öyle görmezdin
yalnızca giderdin
giderken ardından öksüz kaldığımı
sensiz yetimliğimi anlamazdın

anlamazdın
sevenin sevdiğini üzmek istemediği için suskun kaldığını
yüreği paramparça olsa bile
bir bütün olmaya çalıştığını anlamazdın
sen bir gitmeyi bilirdin
birde her bir şeyi sebeplendirmeyi
dalışların sebebi olmalıydı sana göre
ve sebebi olmalıydı gülüşlerin
sebebin sadece sevilenin varlığının olabileceğini anlamazdın

bir gün temelli gideceğin belliydi
ve gittin
çok uzun yıllar sonra haberin geldi
onun dalıp gidişlerini
sebepsiz gülüşlerini artık anlıyorum demişsin

gülümsedim sadece
ve bende anladım ki
o kadar yıl sonra sen birini sevmişsin…