.
tohum yarıldıkta sonra;
anlamayı bekliyorum sıra sevilerin gölgesi
gölgen neden serin ki
hani boy desem
karşı durur gözlerime
gözlerin değer ellerime
ben küçük sen fidan bu ölüme
dişi ağaç yaşken eğilir;
anlamaya çalışıyor iç
koyu gölgesinde kendini biçen sesi
limelenmiş hayatıyla
bir can bekleyen afeti
bağırıyor anne ağzı sesiyle
ah adam canım adam
gitme beni toprağa koymadan
yalan var çeşit çeşit diyen alfabe;
yalanım tutuyor, bahçeyi sulayan bahçıvan, yalan
ve çarklarının başında dolanıp durun bu adam
ve bir yazar nasıl istediğini anlatıyor kadını
oysa üremek bekliyor kapıda
aşk bahane beyti kebaplar içinde ise nane
yalınım tutuyor ve bir doktor yaşayacaksın diyor
alakasız bir yerde atom savaşlarını
sen doğurdun derken kadınlar aklıma geliyor
ve diyorum ki sindy; olmasam çocuklar olmazdı burada
ve parklar da yalan salıncaklarda
bu şehrin kaç insanı boğduğunu bildiği suratı da
sindy’e;
kapının önünde bekleyen araba
yolun yarısında bozulursa
tamirci bekleniyor orada
el atsan rüzgar geçer önünde
ayak açsan leş yiyiciler
ve biliyorsun sindy
bu yaşamakta yasal tecavüzlerden
sövme anasına avradına
ayna koyarlar karşına
13 12 2005
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 27.12.2005 01:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)