Mademki böyle çekip gidecektin,
Bu sevgi tohumlarını ne diye ektin?
Ektiğin yetmezmiş gibi,suyunu da verdin.
Sormasam bahar olup iyice yeşertecektin.
Alevsiz yanan odun parçası misali,
Dumanı çıkmadan söndürdün alevimi.
Oysa ben sen de bulmuştum kendimi.
Seninle alevlenir sanıyordum sevgimi.
Her insanın hayatında bir ilk vardır.
İlklerin başlangıcı mutlak heyecanlıdır.
Sende benim ilklerimden biriydin.
Bir çırpıda bütün heyecanımı bitirdin.
Diz çöküpte önünde sevgi dilenmeyeceğim.
Seninde benim gibi sevmeni isteyeceğim.
“Haklıymışsın” diyeceğin günü bekleyeceğim.
Bensizde olsa.sana mutluluk dileyeceğim.
Her şeye layıksın,benim olmasanda.
Gönlün hiç olmasın elemde tasada.
Şayet bir gün Pişman Olacaksanda,
Bir kırmızı gül bulacaksın masada.
02/06/2000
Zafer GökKayıt Tarihi : 4.10.2007 15:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Gök](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/10/04/anlamayana-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!